गजल

निस्तेज

छिमेकी खूब राम्रो भैदिनाले
यता बाढी उताका बाछिटाले

खुसी खै, खै पीडा, र जिन्दगी खै
गजल बन्दैन मात्रै काफियाले

गरूँ फरियाद कुन इजलासमा गै
जगै घरको बिगारे माथिकाले

झरेछन् फूल आरू-बोटबाट
झरी बेमौसमी यो बर्सिनाले

उज्यालो मेट्दछ अस्तीत्व जसको
दीयो काँ बाल भन्थ्यो यो निशाले ।

गजल

मायाँ मलाई साँच्चै गर्ने विचार राखी
बस्थ्यौ कहाँ बगलमा तीखो कटार राखी

पत्याउँ पो कसोरी हौ फूल यो तिमी नै
रङ्गीन भो र पतझड नाउँ बहार राखी

नाता तिमी र मेरो हो कि उही जुनी को
जाँदैछु आज फेरी बाँकी उधार राखी

खै के त यो गरेको मेरै भलो चिताइ
बाँड्यौ बहार मेरै पालो पुछार राखी

तिम्रो कथा छ बेग्लै मेरो पृथक कहानी
बस्छु नता म साथी खुल्लै यी द्वार राखी
http://www.majheri.com

सभा: गजल

सभा: गजल

गजल

निस्तेज

नजाती त होवैन है प्यार यो
अझै के गरेको त इन्कार यो

पिलाऊ अधर या नयनले अनि
बडो खुब फल्नेछ व्यापार यो

अधुरो जियौ जिन्दगी के जियौ
लिई मात्र शङ्का निराधार यो

सदाचारको यो दुराचारको
यहाँ व्यर्थ चर्चा छ बेकार यो

बलेको छ निस्तेज यै प्यारले
यसैको भरोसा छ संसार यो

२०६४ फागुन

गजल

निस्तेज

हृदय भाव उर्ली गजल बन्दथ्यो
बहर काफियाले कहाँ गन्दथ्यो

मलाई ऊ साँचेर श्मशानमा
स्वयंलाई नाप्दै डउर खन्दथ्यो

परेवा त निर्धो थियो व्योममा
समयले गुलेली छ काँ भन्दथ्यो

हुरी हुण्डरी माझमा घर थियो
र आँगन र गल्ली पवन मन्द थ्यो

यतै भावना भेल निर्बन्ध थ्यो
यतै काफिया ठस्ठसी कन्दथ्यो

म निष्पट्ट निस्तेज थे रात थे
उजेलो नभेरै त आनन्द थ्यो

बुझेनौं त्यहाँ राग कस्तो थियो
फरक गीत गा थ्यौ फरक छन्द थ्यो ।



रचना :२०६७/९/१२