गजल

निस्तेज

छिमेकी खूब राम्रो भैदिनाले
यता बाढी उताका बाछिटाले

खुसी खै, खै पीडा, र जिन्दगी खै
गजल बन्दैन मात्रै काफियाले

गरूँ फरियाद कुन इजलासमा गै
जगै घरको बिगारे माथिकाले

झरेछन् फूल आरू-बोटबाट
झरी बेमौसमी यो बर्सिनाले

उज्यालो मेट्दछ अस्तीत्व जसको
दीयो काँ बाल भन्थ्यो यो निशाले ।